Του Γιάννη Παναγόπουλου αναδημοσίευση από το FragileMag.gr
 Η Αλεξάνδρα, ο Στέργιος θέλουν να γυρίσουν τον κόσμο με μια Βέσπα. Το εννοούν. Μέσα σε 2,5 χρόνια κάλυψαν 60.000 χιλιόμετρα. Έφτασαν σε όλα τα «εκεί» που οι υπόλοιποι βλέπουμε σε ντοκιμαντέρ, ταινίες ή, ίσως, δεν θα δούμε ποτέ γιατί ακόμα δεν προσέλκυσαν το «εμπορικό» ενδιαφέρον. Το ζευγάρι του «Around the World With A Vespa» αυτό το διάστημα είναι στην Αθήνα. Σχεδιάζει το επόμενο ταξίδι. Αυτή τη φορά θέλει να φτάσει ψηλά, ως την Αλάσκα.  
– Ένα ταξίδι, ένα μεγάλο ταξίδι, στην Νότια Αμερική, τελείωσε, πότε ξεκινά το επόμενο;
 –Αλ+Στ – Δεν τελείωσε. Το ταξίδι είναι “ο γύρος του κόσμου με βέσπα” κι αφού ακόμη δε γυρίσαμε όλο τον κόσμο, δεν ταιριάζει η λέξη “τέλος”. Η βέσπα μας άλλωστε, βρίσκεται σε καλά χέρια στο Σάο Πάολο και μας περιμένει να συνεχίσουμε. Ελπίζουμε να ξαναβρεθούμε στον δρόμο το συντομότερο δυνατό. Το βασικό πλάνο είναι να πάμε ως τη Βραζιλία, να πάρουμε το βεσπάκι κι από εκεί να συνεχίσουμε προς τα βόρεια. Κεντρική Αμερική και Η.Π.Α ως την Αλάσκα. Μετά βλέπουμε…
– Θέλετε να μου περάσετε τα ταξίδια που κάνατε στη Νότια Αμερική σε αριθμούς;
 Αλ+Στ – Στη Νότια Αμερική ταξιδέψαμε για 1 χρόνο. Απ’ το Μπουένος Άιρες της Αργεντινής κινηθήκαμε προς τα βόρεια, στην Παραγουάη, μετά ανεβήκαμε στις Άνδεις και περάσαμε στη Βολιβία και το Περού. Στη συνέχεια, μπήκαμε στη Χιλή και κατευθυνθήκαμε προς τα νότια ως την Παταγονία και τη Γη του Πυρός. Ολοκληρώσαμε τον κύκλο φτάνοντας ξανά στο Μπουένος Άιρες και “πεταχτήκαμε” να αφήσουμε τη βέσπα ως το Σάο Πάολο, στη Βραζιλία. Στη Νότια Αμερική κάναμε 30.000 χιλιόμετρα, ενώ συνολικά σ’ αυτό το ταξίδι (Αφρική & Ν. Αμερική έχουμε διανύσει 60.000 χλμ σε 2,5 χρόνια).
– Υπήρξαν φορές που είπατε πως θα εγκαταλείπατε το εγχείρημα;
 –Αλ+Στ – Πλάκα κάνεις; Ούτε μία!
– Ποια θα διάλέγατε ως περισσότερο χαρακτηριστική στιγμή του ταξιδιού σας;
 –Στ – Οι τρεις βδομάδες που πέρασα, λόγω βλάβης της βέσπας, πάνω σ’ ένα φορτηγό στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, ταξιδεύοντας απ’ την Κινσάσα στο Λουμπουμπάσι (2.500χλμ), βλέποντας “από μέσα” την καθημερινότητα των Κονγκολέζων. Αξέχαστες!
 –Αλ – Η ανάβασή μας στις Άνδεις και το πέρασμά μας από περιοχές της Βολιβίας και του Περού που είχα διαβάσει – και δυστυχώς είχα πιστέψει – πως ήταν αδιαπέραστες. Μετά απ’ αυτό κατάλαβα πως δεν πρέπει να πιστεύω ό,τι διαβάζω. Αφού τα κατάφερα εγώ με τα άγχη και τις ανασφάλειές μου, μπορεί ο καθένας!
– Από τη στιγμή που επιστρέψατε στην Ελλάδα ποια είναι η ερώτηση που έχετε βαρεθεί να απαντάτε;
– Στ – “Καλά, δε φοβήθηκες;” – Ναι, αλλά όχι παραπάνω απ’ όσο φοβάμαι και στη γειτονιά μου ή στη διπλανή πόλη.
– Αλ – “Αποκλείεται να την βγάζετε με τόσα λίγα λεφτά!” – Κι όμως, αν έχεις λίγα, αξιολογείς καλύτερα πόσα χρειάζεσαι πραγματικά.
– Ο κόσμος είναι, ολοκληρώστε την φράση παρακαλώ…
 –Αλ+Στ – …ενδιαφέρων! Μπορεί να έχει όμορφες κι άσχημες πτυχές, καλές ή κακές, αλλά σε κάθε περίπτωση αξίζει να τις δει κανείς όλες.
– Στη διάρκεια του ταξιδιού σας ποια θα θυμόσαστε ως την καλύτερη “εικόνα” – στιγμιότυπο φιλοξενίας;
 –Αλ+Στ – Το πόσο φιλόξενοι είναι οι άνθρωποι οπουδήποτε στον κόσμο, ήταν ένα σημαντικό μάθημα για μας στο ταξίδι. Η οικογένεια Πυγμαίων στο Καμερούν με τα νάιλον σακουλάκια-μερίδες ουίσκι, ο Ορλάντο στην Αργεντινή που μας άνοιξε το σπίτι του, όταν μας είδε τυχαία να περιπλανιόμαστε χωρίς να μπορούμε να βρούμε μέρος να στήσουμε τη σκηνή μας, η Αναλία στην Παραγουάη που μας παραχώρησε το κρεβάτι των παιδιών της, η Γκρασιέλα στη Γη του Πυρός που μας έκανε να νιώσουμε πως έχουμε και μια Αργεντίνα μαμά, η Σιλβίνα κι ο Χοσέ-Λουίς που επιμένουν ακόμη πως η δεύτερη κρεβατοκάμαρα στο σπίτι τους μάς ανήκει…
– Αν δεν κάνω λάθος, έχετε δώσει όνομα στη Vespa σας. Πώς την λένε; Γιατί την λένε έτσι;
-Αλ+Στ – Το βεσπάκι απέκτησε όνομα που ταιριάζει στην “προσωπικότητά” του. Λέγεται “Κίτσος” για δυο βασικούς λόγους: α) πρόκειται για όνομα που συνήθως δίνεται σε γαϊδούρια τα οποία, ως γνωστόν, φημίζονται για την υπομονή, την αντοχή και τις αξιοσημείωτες δυνατότητες φορτώματός τους και β) έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα ιταλικά και συνήθως σικάτα γυναικεία ονόματα που βαφτίζονται οι βέσπες.
– Ποιος είναι ο τρόπος χρηματοδότησης των ταξιδιών σας;
-Στ – Όταν αποφάσισα να φύγω, δούλευα “υπό συνθήκες κρίσεως”. Δηλαδή, με γελοίες απολαβές, με εργοδότες στα όρια του παράνομου αναφορικά με τα εργασιακά δικαιώματα και με μηδενικές προοπτικές. Τα χρήματα για το ταξίδι ήταν ό,τι είχα καταφέρει να μαζέψω από δουλειές, υποτροφίες που η σχολή μου χρώσταγε κι από διάφορα αντικείμενα που πούλησα (την άλλη μου μοτοσυκλέτα, το κινητό μου, εξοπλισμό μηχανής κτλ). Σιγά-σιγά, όταν ξεκίνησα να μοιράζομαι το ταξίδι στο μπλογκ, πολλοί φίλοι θέλησαν να το στηρίξουν με δωρεές. Το πλάνο ήταν, και είναι, να περνάμε τη μέρα με όσο λιγότερα χρήματα γίνεται. Οι χορηγοί που έχουμε μάς έχουν βοηθήσει με εξοπλισμό που χρειαζόμαστε (ανταλλακτικά, εξοπλισμό κάμπινγκ, κράνος) κι εδώ και λίγο καιρό συνεργαζόμαστε με περιοδικά που ενδιαφέρονται για τη δουλειά μας.
-Αλ – Όταν με τον Στέργιο αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μαζί, όντας καιρό άνεργη, επένδυσα τα χρήματα που είχα κρατήσει για το διδακτορικό μου, στο ταξίδι. Το πλάνο “ξοδεύουμε όσο γίνεται λιγότερα” δουλεύει μια χαρά κι έχουμε καταφέρει να ζούμε με λιγότερα από 20ευρώ τη μέρα (συνολικά και οι δυο μαζί) ταξιδεύοντας.
– Ταξίδι είναι, για μια ακόμα φορά, «κλείστε» την πρόταση….
-Αλ+Στ – …ν’ αντιλαμβάνεσαι πως η ζωή είναι κάτι παραπάνω από μια πορεία προς τη συνταξιοδότηση! Σοβαρά τώρα, ταξίδι είναι να ανυπομονείς για την επόμενη μέρα.
 ΦΩΤΟ: WORLDVESPA.NET